Çanakkale Destanıyla Nam Saldı

Kurtuluş savaşına Mehmetçikler çağrıldı,
Savaş yapılan, cephelere yollandı.
Sevdikleri her şey, arkada kaldı,
Onlar, Koç Yiğit destanıyla nam saldı.
Allah, Allah diye koşan, kahramanlardı
Ya şehit, ya gazi, savaşa gidiyorlardı

<***
Sağır etmekteydi, top sesleri kulakları,
Yerden göğe uçmakta, kolları, bacakları.
Kimi şehit, kimi yaralı, kurumuş akan kanları,
O yiğitler, zalimleri korkutarak, nam saldı.
Allah, Allah zikri ile gittiği, tozlu yolardı,
Ya şehit, ya gazi, ölüme gidiyorlardı,

<***
Damarda kan kalmadı, yerler kanla sulandı,
Onların ortak tek derdi, Vatanı kurtarmaktı,
Düşman, Anadolu’ya ayak basmayacaktı,
Atalarımın izindeyim, diye nam saldı.
Allah, Allah diyerek, koşuyorlardı,
Ya şehit, ya gazi olacak, biliyorlardı.

<*****
Siperde dinlenirken, Vatan için, ağlardı
Bir yandan da, ayağının çarığını yamardı.
Bulursa kuru ekmek, bir yudum suyu vardı,
Çektiği zorluklarla, Allah için nam saldı.
Allah, Allah diyerek, savaşıyordu,
Ya şehit, ya gazi, olacaklardı.

<****
Dedemle, beş-kardeşiyle, Çanakkale şehidi,
Hastalanarak, kan dökerek can verdi,
“Yeter ki, vatan sağ olsun” derdi.
Bu gün de torunları, siperlerdeydi,
Allah! Allah! Diyerek, nöbetlerdeydi,
Ya şehit, ya gazi, atanın izindeydi.
Raziye Ünal